مثلا در ژاپن، هند، آلمان یا انگلستان، حتی در ترکیه و پاکستان چنین نشست‌هایی وجود ندارد که سخنگوی قوه قضاییه یا رییس این دستگاه به صورت هفتگی مصاحبه مطبوعاتی داشته‌باشند.در کشورهایی که مثال زدم مطبوعات آزاد وجود دارد یا صداوسیما در دست یک جناح یا گروه خاص نیست، بنابراین می‌توان راجع‌به مسائل مختلف قضایی اظهارنظر کرد اما در ایران در مورد پرونده‌های مهم قضایی مطبوعات مستقل جرات و اجازه ورود ندارند، صداوسیما هم که همواره یک خط و خوانش یکسان را پیش می‌گیرد. بنابراین اینکه سخنگوی قوه قضاییه اظهارنظر می‌کند و نشست خبری می‌‌گذارد شاید غنیمت است. اما در مورد اغلب پرونده‌های مهم هم کلی‌گویی‌هایی صورت می‌گیرد، موضوعات تا همان حدی بیان می‌شود که کم و بیش مردم هم می‌دانند.

مثلا در مورد مرگ سیدامامی قوه قضاییه چه گفت که جنبه روشنگری داشته‌باشد؟ در مورد پرونده مهدی هاشمی چه اطلاعاتی داده شد که مردم دقیقا متوجه اتهامات باشند؟ یا نازنین زاغری که متهم به جاسوسی است در چه حوزه‌هایی و به چه شکل جاسوسی کرده یا با کدام دستگاه‌های امنیتی در ارتباط بوده است؟ شاید بخشی از اطلاعات امنیتی باشد و نباید رسانه‌ای شود اما می‌توان به بخشی از جزییات دیگر پرداخت. مثلا در مورد پرونده فعالان محیط‌زیست چرا از یک مرجع به صورت دقیق در مورد شکل و نوع جاسوسی که از آن صحبت می‌کنند اطلاعاتی نمی‌دهند؟ حتی بعد از این همه مدت که از اعدام امیرمنصور آریا گذشته همچنان سوالات و ابهاماتی در مورد این پرونده وجود دارد.