بررسی کارنامه ی شرکت نفت و گاز مارون در یک سال اخیر نسبت به گذشته

چند صباحی است که وزیر محترم نفت توانسته است در تلاشی سخت مجوز افزایش تولید نفت را از اوپک اخذ کند…و حالا مناطق نفتخیز و شرکت های بهره بردار تابعه باید سنگ تمام بگذارند و اقتصاد کشور را به مرز بالندگی و رشد برسانند

ازین باب و با توجه به انتقاداتی که از گوشه و کنار شرکت نفت و گاز مارون به گوش می رسد و منتقدان اعتقاد دارند که مارون در حال حاضر تنبل ترین شاگرد کلاس تولید است!! و بار ناتوانی مارون در افزایش تولید بر دوش دیگر شرکت های تولیدی در جنوب می افتد و سنگینی می کند سعی کردیم که با مقایسه ی عملکرد مارون در مدت اخیر با سالهای قبل به برداشت درست و کارشناسی از عملکرد آن شرکت و آنچه منتقدان می گویند برسیم…ما با توجه به نظرات صریح کارشناسان این مقایسه را بسیار واضح و روشن انجام می دهیم

برداشت آزاد و به عهده ی شما مخاطب عزیز…
“بررسی کارنامه مدیریت یک ساله مدیریت شرکت مارون در مقایسه با مدت مشابه قبل از آن”
شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون راهبری عملیات تولید،فرآورش و انتقال نفت و گازو همچنین نگهداری ،تعمیرات و بهینه سازی تاسیسات و خطوط مربوطه رابه عهده دارد . این شرکت با تولید حدود ششصد هزار بشکه نفت در روز فعالیت خود را رسما از تاریخ یکم فروردین ۷۹ آغاز نمود . شرکت در فروردین ۱۳۸۳ ابتدا برای بخشی از تاسیسات و سپس در مرداد ۱۳۸۵ برای تمامی شرکت موفق به اخذ گواهینامه سیستم مدیریت یکپارچه گردید .
منطقه جغرافیایی شرکت از شمال به هفتگل و نفت سفید،از شرق و جنوب شرقی به رودخانه جراحی و از غرب و جنوب غربی به ۳۰ کیلومتری اهواز محدود بوده و با وسعتی بالغ بر ۱۴۰۰ کیلومتر مربع در برگیرنده میادین مارون،کوپال وشادگان می باشد.
تولید فعلی شرکت در حدود ۶۰۰ هزار بشکه نفت ، ۴۶۵ میلیون فوت مکعب گاز ، ۲۹۰۰۰ بشکه گاز مایع و ۷۲۰۰ بشکه نفتا در روز می باشد که بخشی از آن جهت مصارف داخلی و بخش دیگر برای صادرات استفاده می شود .
گزارش پیش رو تلاش می‌کند عملکرد یکساله مدیریت اقای جهانگیر پورهنگ را با یکسال فعالیت مشابه دوره قبل از حضور وی در شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون در شاخص‌های کلان فنی و مدیریتی قیاس کند.
۱- کاهش ۵ میلیون بشکهای تولید نسبت به برنامه پیش بینی در یکسال گذشته و تحمیل خسارتی قریب به ۱۰۰۰۰ (ده هزار) میلیارد ریال به درآمد کشور
۲- ضعف تولید در دوره مدیریت مدیرعامل فعلی در مقایسه با مدیران قبلی و همچنین شرکتهای هم توان از نظر تولید
۳- هدر رفت بیش از ۵۰۰ر۲ (دو هزار و پانصد) میلیون فوت مکعب گاز به ازاء هر ماه به ارزش ۱۹۱ میلیارد ریال
۴- تولید ناپایدار و ارسال نفت بی کیفیت در بیش از ۷۵ درصد ایام علی الخصوص طی دو ماه گذشته که اوضاع از ۸۵ درصد نیز وخیم تر بوده است.
۵- افزایش و رشد بیش از حد حوادث در سال ۹۵ نسبت به سال ۹۴
۶- افزایش رها سازی آلاینده ها در محیط زیست در سال ۹۵ از قبیل نفت سوزی (یکهزار درصد رشد)، گاز سوزی (پانصد درصد رشد) و سوزاندن گاز و گازمایع (یکصد درصد رشد).
۷- رها سازی آبهای آلوده در حوضچه های تبخیر به میزان ۶۲ هزار بشکه در هر ماه
۸- عزل و برکناری نیروهای متخصص، توانمند و با تجربه و همچنین رشد بی سابقه تقاضای ترخیص نیروهای خبره و نخبگان صنعت در سطوح ارشد سازمان

تمام این دلایل کاملا کارشناسی و بر طبق آمار و ارقام مستند و مدلل می باشد حال طرح یک سوال…”چه موقع یک مدیرعامل شرکت تولیدی و بهره بردار را برکنار می کنند و تغییر می دهند؟!

یعنی اصولا در کدام علم مدیریت ما مدیر بی تجربه ای را بر مسند شرکتی به بزرگی مارون می گماریم…و بعد به وی زمان می دهیم تا با از بین بردن سرمایه های ملی! و آزمون و خطا کسب تجربه کند تا شاید بتواند روزی بیاموزد…؟!

حال تا کی؟ مدیران مناطق منتظر می مانند..! تا دستی از غیب برون آید      و کاری بکند؟! خدا می داند