مسجدسلیمان شهری که فرزندان خود را می خورد
دام شوا که من کوچیریم سیم قصهِ اِگود منِ قصه هاس هواره وقتی الازنگی اِگود کی بخووِه؟کی بیار؟ فقط تمتی بید که دستِ خونِه بریدهِ بید و با صدا بلند اِگود همه بخوو… تمتی بیار حالا منِ شهری که زِ سرِ لیوه ای و کلویی بچیل خلفِ خوسه اخوره و فقط و فقط بُنگ الازنگی